منو های مرتبط



ولادت حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان مبارکباد.


نمی از یم اخلاق حضرت علی اکبر علیه السلام


ویژگی ‏های شخصیتی علی اكبر علیه ‏السلام

علی اكبر جوان شجاعی بود كه هم شجاعت علی علیه السلام را به ارث برده بود و هم شجاعت و شهامت حسین علیه ‏السلام را.


فضایل اخلاقی

ـ حضرت علی اكبر علیه ‏السلام جوانی بود آراسته به فضایل ولایت، و آثار و انوار كمال، بلاغت و مكارم اخلاقی در سیمای نورانی او هویدا بود.

ـ او جوانی بود در اوج سعادت و فضیلت با ویژگی ‏های نیكو و چهره ‏ای عالی. مانند ستاره درخشانی بود كه در آسمان دانش پرتو می ‏افكند.

ـ او شاخه درخت نبوت و میوه شجره ولایت بود.


شجاعت

ـ علی اكبر جوان شجاعی بود كه هم شجاعت علی علیه السلام را به ارث برده بود و هم شجاعت و شهامت حسین علیه ‏السلام را.

ـ علی اكبر، نماینده غیرت، شجاعت و شهامت بود.


ادب

ـ علی اكبر علیه ‏السلام به زینت اخلاق و ادب آراسته بود و آن را از اجداد پاك و مطهرش به ارث برده بود. او در مقابل پدر با احترام می ‏نشست و بدون اجازه پدر صحبت نمی ‏كرد.

ـ او حتی هنگامی كه قصد رفتن به میدان جنگ را داشت، از محضر پدر اجازه پیكار خواست.

ـ حضرت علی اكبر علیه ‏السلام در نهایت ادب، مصداق كامل انسان كامل بود. او هرگز سخن از سر هوا نمی ‏گفت و با آنكه در سنین جوانی بود، هرگز سخنی كه برخلاف ادب باشد، بر زبان جاری نكرد.

ره مُلك سعادت را تواند بی‏خطر رفتن

به دست خود ز آیین ادب هر كس عصا دارد[1]


فروتنی

ـ با اینكه علی اكبر علیه‏ السلام، مولود نبوت و ولایت بود، در فروتنی نظیر نداشت و مانند عبدی در مقابل پدر حاضر می‏شد.

ـ علی اكبر علیه ‏السلام بر اساس دستور قرآن كریم، آرام، متواضع، مؤدب و متفكر بود و پیوسته خود را به حسب و نسب عالی قریش و خاندان نبوت و ولایت، منسوب می ‏كرد بدون آنكه تكبری در میان باشد.

ـ علی اكبر علیه ‏السلام نه تنها نسبت به بزرگ ‏ترها با ادب و فروتن بود، نسبت به كوچك ‏ترها نیز با احترام رفتار می ‏كرد.

ـ علی اكبر علیه ‏السلام در عالی ‏ترین مدارج نزاكت، ادب و فروتنی بود.

تواضع است دلیل رسیدن به كمال

كه چون سوار به مقصد رسد پیاده شود[2]


بخشندگی

ـ پیامبر اكرم صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله بخشنده ‏ترین خلق خدا بود و علی اكبر علیه ‏السلام پس از جدش، علی علیه ‏السلام و پدرش، حسین علیه ‏السلام وارث سخاوت نبوی به شمار می ‏رفت.

ـ علی اكبر علیه ‏السلام در سخاوت و كرم، آینه تمام‏ نمای ?انّك لعلی خُلُقٍ عظیم بود.?[3]

ـ او در مدینه، سرایی برای پذیرایی از فقیران و نیازمندان بنا كرده بود و همه از خوان كرمش بهره می ‏بردند.

ـ پدر و اجداد او همه سخاوتمند بودند. جد بزرگش، هاشم در دو سفر تمامی حجاج را مهمان كرد و خوراك و مركب آنان را داد. ابوطالب، آن ‏قدر از اعراب و حجاج پذیرایی كرد كه قلم از وصف آن ناتوان است. علی علیه ‏السلام از نیروی بازوی خود نخلستان ‏ها را آباد می ‏كرد و می ‏بخشید. حسین علیه ‏السلام چهار هزار درهم به گدایی بخشید و از او عذرخواهی كرد كه بیش از این نمی ‏تواند به او ببخشد. علی ‏اكبر علیه ‏السلام تربیت شده این رادمردان بی ‏نظیر و وارث این سخاوتمندان بی ‏مانند است.


ولایت‏ پذیری و حق ‏طلبی

ـ علی اكبر علیه ‏السلام همواره حافظ، نگهبان، معاون و مراقب و همراه پدر بود.

ـ او از پاسداران جان بر كف حسین بن علی علیه‏ السلام بود كه ذره‏ ای در خدمت‏ گزاری و جانبازی در راه پدر كوتاهی نكرد.

ـ او در راه كربلا از پدر شنید كه می ‏گوید:?انا للّه‏ و انا الیه راجعون و الحمد للّه‏ رب العالمین [4]? و این جمله را سه بار تكرار كرد. نزدیك پدر رفت تا دلیل گفتن این جمله ‏ها را بداند. حسین علیه ‏السلام فرمود: ?لحظه ‏ای خواب مرا فراگرفت. سواری را دیدم كه می ‏گفت: این قافله می‏ رود و مرگ آنها را تعقیب می ‏كند. دانستم كه در این راه شهید خواهیم شد.? علی اكبر علیه ‏السلام پرسید: ?مگر ما به حق نیستیم.? حضرت پاسخ داد: ?به حقِ كسی كه بازگشت همه به سوی اوست، ما به حق هستیم و برای حق حركت می ‏كنیم?. آن‏ گاه علی اكبر علیه‏ السلام پاسخ داد: ?در این صورت باكی نیست كه به حق كشته شویم.?

این كلام علی اكبر علیه ‏السلام نشان‏ دهنده روح حق‏ طلب و مطمئن او بود كه هیچ گونه تزلزلی از مرگ و كشته شدن به خود راه نمی ‏داد.


 پی نوشتها:

[1] دیوان صائب، ج1، ص110.

[2] همان، ص128.

[3] قلم/آیه4: و راستى كه تو را خویى والاست.

[4] ترجمه لهوف، ص 91.


نوشته شده توسط مدیر امور فرهنگی و فوق برنامه در تاریخ ۱۳۹۴/۰۳/۰۹